8 grudnia zakończyliśmy szkolną edycję XVII Szlachetnej Paczki. Przez dwa tygodnie zbieraliśmy w szkole potrzebne przedmioty. W przygotowanie paczki zaangażowały się wszystkie klasy naszego Zespołu Placówek Oświatowych wraz z wychowawcami. Udało się nam zebrać wiele artykułów żywnościowych, środków czystości, kołdrę, koc, ręczniki i ubranka. Po zapakowaniu ich okazało się, że nazbieraliśmy 9 paczek. Po raz kolejny wspólnymi siłami udało nam się pokazać swoje dobre serce. Szlachetnej Paczce od początku towarzyszą słowa: „więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu” (Dz 20, 35). Tak jest naprawdę. Więcej radości daje obdarowanie drugiego człowieka niż branie tylko dla siebie.
Opiekun rodziny, której przygotowywaliśmy paczkę dostarczył relację z jej wręczenia. Oto ona:

Gdy przyjechaliśmy pani Swietlana i pan Wladimir czekali na nas w drzwiach. Mała Anetka jeszcze spała. Pan Wladimir ubrał się i pomógł w noszeniu paczek. Na widok pierwszej paczki na samochodzie którą była lodówka – zaniemówił. Podobnie zareagowała pani Swietlana – była totalnie zaskoczona. Kobieta powiedziała: „Kamień spadł mi z serca. Nasza lodówka 3 dni temu zepsuła się. Nie wiedzieliśmy co zrobić”. Następnie przynieśliśmy pozostałe prezenty do mieszkania i ustawiliśmy w pokoju. Pięknie zapakowane podarunki w tak ogromnej ilości już zrobiły wielkie wrażenie na rodzinie, ale prawdziwy szał zaczął się, gdy zaczęli rozpakowywać paczki. Przy każdym kolejnym prezencie były coraz śmielsze okrzyki, ale pomimo euforii na twarzach można też było dostrzec wielkie wzruszenie. Cała wrzawa obudziła Anetkę. Rodzice wzięli ją do środka i pokazywali rzeczy jakie dostała. Mała patrzyła na ogrom kolorów jakie migały jej przed oczami. Cały czas powtarzali, że wszystko jest nowe i takie ładne. Pani Swietlana każde ubranko przykładała do dziewczynki, żeby zobaczyć jak wygląda i czy będzie pasować. Bardzo spodobał się jej kombinezon, bo długo go oglądała i powtarzała: „Jaki piękny kolor! Ale śliczny!”. Na widok blendera pani Swietlana aż klasnęła w ręce. Prawdziwym zaskoczeniem dla nas było pytanie pana Wladimira czy Darczyńca wie, że pochodzą z innego kraju. Po potwierdzeniu na jego twarzy pojawiło się wielkie zdziwienie. Mężczyzna powiedział: „My jesteśmy obcy. I mimo to ktoś ofiarował nam tak dużą pomoc?”. Był w wielkim szoku, a jednocześnie widać było olbrzymią radość i szczęście. Pani Swietlana niezwykle ucieszyła się z pięknego prezentu jakim była gitara. Od razu rozpakowała ją i zaczęła nieśmiało grać. Na koniec rodzice otworzyli kartkę z życzeniami i wszyscy przeczytaliśmy ich treść (z małą pomocą w przetłumaczeniu niektórych słów). Rodzina nie kryła łez wzruszenia.

W imieniu organizatorów składamy gorące podziękowanie wszystkim: Nauczycielom, Wychowawcom, Pracownikom, Uczniom oraz Rodzicom za zaangażowanie w przygotowaniu Szlachetnej Paczki. Po raz kolejny udowodniliśmy, że więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu.