Wycieczka do Wadowic i Oświęcimia

Dnia 13 października uczniowie klasy VIII SP i III BS1 wraz z wychowawczyniami p. Agnieszką Pierwoła i p. Justyną Pczelar udali się na wycieczkę do Wadowic oraz Oświęcimia.

Wizytą w Wadowicach chcieliśmy uczcić 44 rocznicę wyboru Karola Wojtyły na papieża, która przypada 16 października.
Zwiedzanie Muzeum – Domu Jana Pawła II zaplanowane było na godzinę 12:30, dlatego po przyjeździe do Wadowic najpierw udaliśmy się na wadowickie „papieskie” kremówki, na które zaprosił nas kierowca.

Następnie udaliśmy się do muzeum, gdzie z uwagą oglądaliśmy ekspozycję poświęconą kolejnym etapom życia i działalności Ojca Świętego Jana Pawła II.

Mogliśmy zobaczyć zdjęcia Wadowic z początku XX wieku, zwiedzić mieszkanie, w którym urodził się i przebywał do 18-tego roku życia  Karol Wojtyła, „obejrzeć ekspozycje poświęcone jego życiu i działalności jako kapłana, biskupa, papieża”.

Utwierdziliśmy się w przekonaniu, że Karol Wojtyła był przyjacielem młodzieży, podróżnikiem, papieżem rodziny, Wyjątkowym Człowiekiem.

Muzeum Dom Jana Pawła II jest miejscem, gdzie każdy – dorosły, młodzieniec i dziecko – znajdzie dla siebie coś wyjątkowego.

Po zwiedzeniu Muzeum udaliśmy się do Bazyliki Ofiarowania NMP, gdzie mogliśmy zobaczyć m.in. wyjątkowe ołtarze, chrzcielnicę.

W pamięci zostaną nam słowa zapisane na zegarze znajdującym się na ścianie bazyliki, które papież widział ze swojego wadowickiego mieszkania: „Czas ucieka, wieczność czeka”.

Z Wadowic udaliśmy się do Oświęcimia, gdzie o godzinie 15-stej rozpoczęliśmy trudna lekcję historii. Ogromne wrażenie na wszystkich zrobiło przejście przez bramę „Arbeit macht frei”, czyli praca czyni człowieka wolnym oraz przebywanie na tym terenie i pogłębienie wiedzy o „historii największego niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego i zagłady Auschwitz”.

Na początku zostaliśmy sprawdzeni, podzieleni na dwie grupy i dostaliśmy słuchawki, dzięki czemu mogliśmy lepiej słyszeć panie przewodniczki.

Najpierw zobaczyliśmy plac, gdzie więźniowie mieli apele, które trwały nieraz kilka godzin.

Potem zwiedzaliśmy budynki, w których widzieliśmy m.in. obrazy przedstawiające życie w obozie, portrety więźniów, pomieszczenia z rzeczami osobistymi pozostawionymi po osobach tam przebywających tj. okulary, łyżki, buty, walizki, talerze, ubrania, zdjęcia, włosy.

Pani przewodnik opowiedziała nam historię o doktorze Mengele, który prowadził okrutne eksperymenty na bliźniakach.

Widzieliśmy również „celę głodową”, gdzie przebywał Św. Maksymilian Maria Kolbe i „ostatecznie 14 sierpnia został uśmiercony dosercowym zastrzykiem fenolu”.

Byliśmy w pomieszczeniu, gdzie gazowano ludzi.

Widzieliśmy Ścianę Śmierci, przy której rozstrzelano kilkadziesiąt tysięcy ofiar.

Poznaliśmy trudne warunki w jakich przyszło żyć więźniom.

Następnie pojechaliśmy do Brzezinki, by tam zobaczyć baraki, w których kolejny raz próbowaliśmy wyobrażać sobie warunki życia tych, którzy tam byli przywożeni.

Poznaliśmy trudną i tragiczną historię. Zrozumieliśmy do czego prowadzi nienawiść.

Budynki, opisy, przedmioty mówią o przerażających wydarzeniach, obok których nie można przejść obojętnie.

Po wyjściu z muzeum udaliśmy się do domu.

Wycieczka była piękną lekcją historii, którą każdy zapamięta na długo.

Agnieszka Pierwoła

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•